Λαζάρεβιτς, Λάζα

(Laza Lazarevic, Σάμπατς 1851 – Βελιγράδι 1890). Σέρβος διηγηματογράφος. Ξεκίνησε να σπουδάζει ιατρική στο Βερολίνο με κρατική υποτροφία και, όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, επέστρεψε στη Σερβία, όπου διορίστηκε διευθυντής του νοσοκομείου του Βελιγραδίου (1881). Το 1889 διορίστηκε γιατρός της βασιλικής Αυλής, φέροντας τον βαθμό του συνταγματάρχη. Ο Λ. παρουσίασε σε πολύ νεαρή ηλικία κλίση στη φιλολογία και στη συγγραφή διηγημάτων. Μετά το τέλος των σπουδών του επιδόθηκε συστηματικά στη διηγηματογραφία, περιγράφοντας με ζωηρά χρώματα και ρεαλισμό τη ζωή των λαϊκών τάξεων της χώρας του. Με αυτά τα κείμενα σύντομα καθιερώθηκε ως ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της νεότερης λογοτεχνίας στη Σερβία. Το δίτομο έργο Άπαντα, στο οποίο περιλαμβάνονταν τα περισσότερα διηγήματά του, εκδόθηκε στο Βελιγράδι μετά τον θάνατό του. Κάποια διηγήματά του έχουν μεταφραστεί και στην ελληνική γλώσσα από τον συμπατριώτη του ελληνιστή Βλάδα Γεώργεβιτς.